چند وقت دیگر هم چند جنجال با یادآوری گروه جوک وایبری خانوادگی مان که یک آقا درونش عضو بوده به پا کرد اما پرونده ی همه چیز بسته شده بود.من فقط گوش می دادم و فقط نگاه می کردم و سعی می کردم حجم نفرتم را کنترل کنم...نفرت و بیزاری ام عمر چندانی نداشت...فروکش کرد و جای خودش را به بی تفاوتی عمیقی داد...حالا چهار سال از آن ماجرا می گذرد...سال پیش نزدیک تابستان بود که عکسش را توی تلگرام به من نشان داد و گفت:مهرناز شوهر کرده!کتابم را بستم ،چیزی نگفتم و به موهای پسرانه و چشمهای مشکی مهرناز که می خندیدند نگاه کردم.بعد چند ثانیه به چشمان "د" خیره شدم...چند دقیقه بعد پرسید:من بهترم یا شوهرش؟ زنی درونم سلیطه وار فریاد کشید:این همان مرد کثافتیست که به بهانه ی اینکه توی ترافیک خسته شدی و به بیرون ماشین خیره شده ای تو را هرزه می خواند!این همان مردیست که برای حضور در یک گروه  جوک و بهانه ی حضور یک مرد در گروه تو را مدتها آزرده...حالا با وقاحت عکس مهرناز را جلوی رویت گرفته و می پرسد من بهترم یا شوهر او؟؟؟؟لبهایم را به هم فشردم تا در حد خودش رفتار نکنم!این سالها خوب یاد گرفته ام گاهی خودم را کنترل کنم و قبل از هر واکنش فکر کنم.سوال را که پرسید کاملا جدی ایستاده بود و مرا نگاه می کرد....منتظر جواب بود.

بادقت عکس را زوم کردم و بعد از چند ثانیه جواب دادم: سطح سلیقه ش رو اینجوری نمی دیدم!!حتی فکرش رو هم نمی کردم بتونه مردی با اینهمه جذابیت رو بپسنده!! به سلیقه ش نمیومد!! 

 

کتابم را در دست گرفتم و در ظاهر شروع به خواندن کردم اما زنی درونم ظرف  سفالی فیروزه ای روی میز را به سمتش پرتاب می کرد و هر آنچه در ذهنش بود را روانه ی زبانش می کرد...من اما آن زن را حبس کردم و وادارش کردم گوشه ای بنشیند و دلایل ماندنم را بررسی کند.مطمئن بودم آرام می شود، لبخند می زند و اجازه می دهد همه چیز آرام ارام پیش برود.

"د" شوکه بود، سکوت کرده بود و مدام عکس شوهر مهرناز را وارسی می کرد...آن روز گذشت ......

همین چند روز پیش بود که توی خانه پای برنامه ی تلوزیون از من خواست تنظیمات تلگرامش را درست کنم و برای کسی چیزی بفرستم که نام مهرناز را توی هیستوری چتَش دیدم.

راستش را بخواهید حتی زن خشمگین و محبوس درونم هم هیچ واکنشی نداشت...کاری که خواسته بود را انجام دادم و گوشی را به او بازگرداندم...تنها چیزی که دلم خواست بپرسم این بود :تاریخ آخرین چک خانه دقیقا چه روزیست؟

همانطور که میوه پوست می کند جواب داد و من رو به درختان پشت پنجره لبخند می زدم....