یک روز هم می شود که پرده ها را کنار بزنم یک فنجان چای بریزم و بنشینم رو به باغ سبز پشت خانه و به سکون و سکوتش خیره شوم و با خودم بگویم بالاخره گذشت!

آنروز خواهد آمد که نفس راحتی بکشم  "عسل یادت هست تو خیلی دردها را چند باره و چند باره چشیده ای؟" 

این روزها مدام و مدام صدای بحث سیاسی و انتخابات است میان همکاران...

میان دوستانم ...

بین افراد خانواده ...

و من تنها مدام آرزو می کنم به مطالعه حرف نزنیم طوطی نشویم هم جریان موج دروغ و تعصب  اعتقادی نشویم.

مطالعه ی این پست خالی از لطف نیست.